Κατ' αρχάς ο ορθοπεδικός πρέπει να διαχωρίσει αν πρόκειται για οξεία κάκωση (συνήθως μυοσκελετική) ή για χρόνιο σύμπτωμα (συνήθως μη μυοσκελετικής προέλευσης). Κατά δεύτερον, πρέπει να εντοπιστεί η ακριβής ανατομική περιοχή του πόνου (προσαγωγοί του μηρού, άρθρωση του ισχίου, όρχεις, κατώτερο κοιλιακό τοίχωμα).
Παράγοντες κινδύνου για κακώσεις στη βουβωνική χώρα είναι τα αθλήματα με σωματική επαφή, το πάχος, η κακή κατάσταση του μυϊκού συστήματος, η ακαμψία και αθλήματα που απαιτούν γρήγορες εκκινήσεις.
Υπάρχουν διάφορες κλινικές καταστάσεις και σύνδρομα που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη βουβωνική χώρα σε αθλητές, όπως:
ΘλάσειςΑποτελούν τους συχνότερους τραυματισμούς του ισχίου, της λεκάνης και της βουβωνικής χώρας. Συχνότερα απαντούν στα αθλήματα με σωματική επαφή και συνήθως αφορούν την περιοχή του μείζονα τροχαντήρα, τη λαγόνια ακρολοφία και το περίνεο. Στην πορεία, είναι δυνατό να εμφανιστεί μια μεγάλη υποδόρια εκχύμωση. Η θεραπεία περιλαμβάνει ψυχρά επιθέματα και επίδεση της πάσχουσας περιοχής, ενώ μετά από 48 ώρες θερμότητα και χειρομαλάξεις. Οταν υποχωρήσει ο πόνος αρχίζει η κινησιοθεραπεία. Ο χρόνος επιστροφής στις αθλητικές δραστηριότητες θα εξαρτηθεί από τον πόνο και τη βαρύτητα της κάκωσης.
Τραυματισμοί προσαγωγών (adductor injuries)
Η μηχανισμός της κάκωσης είναι συνδυασμός του κορμού σε υπερέκταση και του κάτω άκρου σε απαγωγή και εξωτερική στροφή. Οσο κεντρικότερα εμφανίζεται ο πόνος τόσο σοβαρότερος είναι ο τραυματισμός. Σε περιφερικότερη εντόπιση του πόνου, η αποκατάσταση αναμένεται συνήθως σε 1-2 εβδομάδες. Σε κεντρική, είναι δυνατόν να απαιτηθούν 1-2 μήνες.
Η θεραπεία κατά κανόνα είναι συντηρητική και περιλαμβάνει ανάπαυση, επίδεση της περιοχής, ψυχρά επιθέματα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και φυσικοθεραπεία. Η κινησιοθεραπεία πρέπει να γίνεται μέχρι τα όρια του πόνου.
Σύνδρομο οπίσθιων μηριαίων (hamstring syndrome)
Χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο κοντά στο ισχιακό κύρτωμα που ακτινοβολεί στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού. Ο πόνος προκαλείται κατά το τρέξιμο, την υπερπήδηση εμποδίων, κατά την καθιστική θέση ή τη διάταση της οπίσθιας επιφάνειας του μηρού.
Η κλινική εξέταση αναδεικνύει ευαισθησία κοντά στο ισχιακό κύρτωμα. Επίσης, η έκταση του ισχίου υπό αντίσταση αναπαράγει συχνά τον πόνο. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική με ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη ή τοπική έγχυση κορτικοειδούς αν κριθεί απαραίτητο.
Τενοντίτις του λαγονοψοΐτη
Η πάθηση απαντά συχνότερα στους δρομείς ταχυτήτων, στους εμποδιστές και στους χορευτές μπαλέτου.
Οι ασθενείς παραπονούνται για πόνο στη βουβωνική χώρα, ο οποίος εκλύεται με την κάμψη του ισχίου υπό αντίσταση. Επίσης, πόνος καθώς και ήχος τριβής ή αίσθημα αναπήδησης μπορεί να προκληθεί κατά την παθητική απαγωγή και εξωτερική στροφή του ισχίου. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική με ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη ή τοπική έγχυση κορτικοειδούς αν κριθεί απαραίτητο.
Μόλις επανέλθει η πλήρης κίνηση του ισχίου χωρίς πόνο, ο αθλητής ενθαρρύνεται για την επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες. Σε επίμονες περιπτώσεις, συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση που μπορεί να γίνει και αρθροσκοπικά.
Αλγος ηβικής σύμφυσης αθλητών (athletic pubalgia)
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην κατάφυση του ορθού κοιλιακού μυός στην ηβική σύμφυση. Τις περισσότερες φορές συμβαίνει τραυματισμός με τον κορμό σε θέση υπερέκτασης, σε συνδυασμό με τον μηρό σε θέση υπερβολικής απαγωγής.
Η μαγνητική τομογραφία συνήθως είναι χωρίς ευρήματα. Στην κλινική εξέταση ο πόνος αναπαράγεται με την προσαγωγή του ισχίου υπό αντίσταση. Η αντιμετώπιση κατά κανόνα είναι συντηρητική και περιλαμβάνει ανάπαυση, επίδεση της περιοχής, ψυχρά επιθέματα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και φυσικοθεραπεία. Αν τα συμπτώματα συνεχιστούν για αρκετούς μήνες και εμποδίζουν την επάνοδο του αθλητή στην ενεργό δράση, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης.
Οστεΐτιδα της ηβικής σύμφυσης
Συνήθως οφείλεται σε αλλεπάλληλους μικροτραυματισμούς της περιοχής από υπερβολική επαναλαμβανόμενη μυϊκή έλξη του ορθού μηριαίου και των προσαγωγών μυών του ισχίου στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης. Παρατηρείται συχνά σε νεαρούς ποδοσφαιριστές. Επίσης, θα πρέπει να αποκλεισθεί πιθανή εξεργασία του ουροποιητικού, γεννητικού και του πεπτικού συστήματος. Σπάνια μπορεί να οφείλεται σε παγίδευση του λαγονοβουβωνικού νεύρου.
Στην κλινική εξέταση, υπάρχει πόνος στην περιοχή του ισχίου που επιδεινώνεται με την προσαγωγή του ισχίου υπό αντίσταση. Επίσης, σημειώνεται ευαισθησία στην ηβική σύμφυση.
Η διάγνωση γίνεται με το σπινθηρογράφημα των οστών και τη μαγνητική τομογραφία. Σε κάποιες περιπτώσεις η λήψη οστικής βιοψίας μπορεί να βοηθήσει, αποκλείοντας νεοπλασίες και φλεγμονές. Η διαφορική διάγνωση της πάθησης περιλαμβάνει την τενοντίτιδα προσαγωγών, το κάταγμα κόπωσης, τη χρόνια προστατίτιδα και τις νεοπλασίες. Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών, ενώ σε επίμονες περιπτώσεις έχει ένδειξη η τοπική έγχυση κορτικοειδών ή και η χειρουργική επέμβαση, η οποία ωστόσο έχει αμφίβολα αποτελέσματα.
Σύνδρομο του απιοειδούς (piriformis syndrome)
Το σύνδρομο απιοειδούς μυός οφείλεται σε παθολογία του απιοειδούς μυός, η οποία προκαλεί παγίδευση και συμπίεση του ισχιακού νεύρου, με αποτέλεσμα ο ασθενής να παρουσιάζει ισχιαλγία που δεν οφείλεται σε πρόβλημα της σπονδυλικής στήλης.
Η διάγνωση είναι πολύ πιθανό να υποδηλώνεται από το ιστορικό του ασθενούς, ιδιαίτερα όταν αναφέρεται τραυματισμός στον γλουτό, όπως π.χ. πτώση. Συχνά, το σύνδρομο οφείλεται σε υπερδραστηριότητα των στροφέων του ισχίου με συνέπεια εμφάνιση συνδρόμου υπέρχρησης ή σε πολύωρο κάθισμα σε σκληρές επιφάνειες. Η εγκυμοσύνη θεωρείται επίσης ένας προδιαθεσικός παράγοντας.
Ο ασθενής με τυπικό σύνδρομο απιοειδούς παραπονιέται για πόνο στον γλουτό με ή χωρίς αντανάκλαση στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού. Πολλές φορές μπορεί ο πόνος να επεκτείνεται κάτω από το γόνατο έως την οπίσθια επιφάνεια της κνήμης, μιμούμενος τυπική ισχιαλγία. Η καθιστική θέση πιθανόν να είναι επώδυνη και η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν την κάμψη ή έσω στροφή των ισχίων σχεδόν αδύνατη. Το σημείο του Pace είναι θετικό (πόνος κατά την έσω στροφή του ισχίου υπό αντίσταση με το σκέλος σε έκταση).
Χρειάζεται πλήρης νευρολογική εξέταση (μυϊκής ισχύος, αισθητικότητας, αντανακλαστικών κ.λπ.) των κάτω άκρων.
Ο ακτινοδιαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει απλές ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία αλλά και μαγνητική τομογραφία. Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και επί εμμονής των ενοχλημάτων τοπική έγχυση κορτικοειδούς. Οι περισσότεροι ασθενείς αποκαθίστανται με συντηρητική αγωγή. Σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας, η χειρουργική αντιμετώπιση με διερεύνηση και κινητοποίηση του ισχιακού νεύρου δίνει πολύ καλά αποτελέσματα.
Σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίαςΣυνήθως παρουσιάζεται στους ποδηλάτες και τους δρομείς, λόγω της επανειλημμένης κάμψης των ισχίων και των γονάτων. Ο πόνος εντοπίζεται στο ύψος του μείζονα τροχαντήρα και ακτινοβολεί στην έξω επιφάνεια του μηρού και στο γόνατο. Οι ασθενείς παραπονούνται για αίσθημα εξάρθρωσης του ισχίου, αναπήδησης ή θορύβου, ακόμα και στην απλή βάδιση. Η έγερση από θέση οκλαδόν είναι δυνατό να προκαλέσει άλγος καθώς και αίσθημα αναπήδησης. Η θεραπεία είναι κατά βάση συντηρητική με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ασκήσεις διάτασης ή και τοπική έγχυση κορτικοειδούς και σπάνια χειρουργική.
Θλάση μαλακών μορίων λαγόνιας ακρολοφίας
Η θλάση των μαλακών μορίων της λαγόνιας ακρολοφίας, με σχηματισμό υποπεριοστικού αιματώματος, είναι γνωστή και ως «hip pointer».
Είναι σχετικά συχνή κάκωση σε νεαρή ηλικία, που πρέπει όμως να διαφοροδιαγιγνώσκεται από τα οξέα κατάγματα της λαγόνιας ακρολοφίας και τα αποσπαστικά κατάγματά της. Θεραπεύεται συντηρητικά.
Κροτούν ισχίο (snapping hip joint)
Προκαλείται από διάφορες εξωαρθρικές αιτίες (προστριβή τενόντων σε οστική επιφάνεια: συνηθέστερα ερεθισμός της λαγονοκνημιαίας ταινίας στον μείζονα τροχαντήρα) ή ενδαρθρικές αιτίες (όπως ρήξη του επιχείλιου χόνδρου, ελεύθερα σώματα στην άρθρωση κ.λπ.). Η διάγνωση γίνεται με αξονική τομογραφία και χορήγηση σκιαγραφικού, μαγνητική τομογραφία ή αρθροσκόπηση του ισχίου. Συνήθως θεραπεύεται συντηρητικά και σπανιότερα χειρουργικά.
Ενδαρθρικές παθήσεις
Οι πιο συχνές ενδαρθρικές παθήσεις που προκαλούν πόνο στο ισχίο είναι:
*Υμενίτιδα
*Σηπτική αρθρίτιδα του ισχίου
*Ελεύθερα σώματα της άρθρωσης
*Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου
*Οστεονέκρωση του ισχίου
*Υπερτροφικός επιχείλιος χόνδρος
*Ρήξη επιχείλιου χόνδρου
Η ρήξη του επιχείλιου χόνδρου απαντά αρκετά συχνά στους αθλητές του καράτε. Συμβαίνει συνήθως σε υπερβολική κάμψη ή απαγωγή του ισχίου. Ο αθλητής αναφέρει πόνο που επεκτείνεται προς τον γλουτό και επώδυνο κλικ στη βουβωνική χώρα. Σε άλλες περιπτώσεις έχει αίσθημα εμπλοκής της άρθρωσης του ισχίου. Η διάγνωση γίνεται με τη μαγνητική τομογραφία και την αρθροσκόπηση του ισχίου.
ΚατάγματαΠιο συχνά είναι τα αποσπαστικά κατάγματα της πυέλου από τη δράση των μυών που καταφύονται σε αυτή. Το 70-90% των αποσπαστικών καταγμάτων της πυέλου είναι σταθερά, οπότε και αντιμετωπίζονται συντηρητικά.
Τα περιφερικά μεμονωμένα κατάγματα αποσπαστικού τύπου με ακέραιο πυελικό δακτύλιο είναι σχετικά συχνά σε αθλητικές δραστηριότητες συνήθως σε παιδιά λίγο πριν ή λίγο μετά την έναρξη της εφηβείας αλλά και μέχρι την ηλικία των 18 ή και 25 ετών, που είναι δρομείς, άλτες, αθλητές γυμναστικής ή ποδοσφαιριστές.
Θεραπεύονται συντηρητικά, εκτός ίσως από τα αποσπαστικά κατάγματα του ισχιακού κυρτώματος που προκαλούνται από έντονη σύσπαση των οπίσθιων μηριαίων, που μπορεί να απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση για ανάταξη του κατάγματος ή απώτερη χειρουργική αφαίρεση του αποσπασθέντος τμήματος.
Σε επίμονο πόνο του ισχίου σε έφηβους αθλητές δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την πιθανότητα επιφυσιολίσθησης της μηριαίας κεφαλής.
Κατάγματα κόπωσης της πυέλουΠαρατηρούνται συνήθως σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Η κυριότερη εντόπιση αυτών των καταγμάτων είναι η ένωση του ηβικού με τον ισχιακό κλάδο.
Ο πόνος υπάρχει συνήθως σε όλη την κίνηση του ισχίου και εντείνεται όταν ο ασθενής ισορροπεί στο ένα κάτω άκρο. Οι απλές ακτινογραφίες δεν είναι πάντοτε διευκρινιστικές και συχνά απαιτείται σπινθηρογράφημα οστών για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.
Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, ενώ η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες αναλόγως με τα συμπτώματα μπορεί να καθυστερήσει 3-5 μήνες.
Τα κατάγματα κόπωσης του ισχίου παρουσιάζονται αρκετά πιο σπάνια.
Παθήσεις των οποίων η διάγνωση τίθεται με αρθροσκόπηση
Η αρθροσκόπηση του ισχίου αποτελεί μια χρήσιμη μέθοδο για τη διερεύνηση του πόνου της βουβωνικής χώρας. Επιτρέπει τη διάγνωση παθήσεων του αρθρικού χόνδρου, του επιχείλιου χόνδρου ή του αρθρικού υμένα. Με τη μέθοδο αυτή, γίνεται αποκατάσταση τραυματισμών του επιχείλιου χόνδρου, αφαίρεση ξένων σωμάτων της άρθρωσης, υμενεκτομή ή λήψη βιοψίας.
Παθήσεις ισχίου που υποδύονται αθλητικές κακώσεις σε παιδιά και έφηβους
Η οστεοχονδρίτιδα (νόσος των Legg-Perthes-Calve, ηλικίες 4-10 ετών), η επιφυσιολίσθηση της μηριαίας κεφαλής (11-16 ετών), η συγγενής δυσπλασία, η σηπτική αρθρίτιδα και η υμενίτιδα του ισχίου είναι παθήσεις που υποδύονται αθλητικές κακώσεις σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
Διαφορική διάγνωση
Η διάγνωση του πόνου της βουβωνικής χώρας θα πρέπει να περιλαμβάνει εκτός από παθήσεις του μυοσκελετικού, κήλες, λεμφαδενοπάθεια, φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, προστατίτιδες και γενικά παθήσεις του ουροποιητικού και των γεννητικών οργάνων.
Πηγή
Παράγοντες κινδύνου για κακώσεις στη βουβωνική χώρα είναι τα αθλήματα με σωματική επαφή, το πάχος, η κακή κατάσταση του μυϊκού συστήματος, η ακαμψία και αθλήματα που απαιτούν γρήγορες εκκινήσεις.
Υπάρχουν διάφορες κλινικές καταστάσεις και σύνδρομα που μπορούν να προκαλέσουν πόνο στη βουβωνική χώρα σε αθλητές, όπως:
ΘλάσειςΑποτελούν τους συχνότερους τραυματισμούς του ισχίου, της λεκάνης και της βουβωνικής χώρας. Συχνότερα απαντούν στα αθλήματα με σωματική επαφή και συνήθως αφορούν την περιοχή του μείζονα τροχαντήρα, τη λαγόνια ακρολοφία και το περίνεο. Στην πορεία, είναι δυνατό να εμφανιστεί μια μεγάλη υποδόρια εκχύμωση. Η θεραπεία περιλαμβάνει ψυχρά επιθέματα και επίδεση της πάσχουσας περιοχής, ενώ μετά από 48 ώρες θερμότητα και χειρομαλάξεις. Οταν υποχωρήσει ο πόνος αρχίζει η κινησιοθεραπεία. Ο χρόνος επιστροφής στις αθλητικές δραστηριότητες θα εξαρτηθεί από τον πόνο και τη βαρύτητα της κάκωσης.
Τραυματισμοί προσαγωγών (adductor injuries)
Η μηχανισμός της κάκωσης είναι συνδυασμός του κορμού σε υπερέκταση και του κάτω άκρου σε απαγωγή και εξωτερική στροφή. Οσο κεντρικότερα εμφανίζεται ο πόνος τόσο σοβαρότερος είναι ο τραυματισμός. Σε περιφερικότερη εντόπιση του πόνου, η αποκατάσταση αναμένεται συνήθως σε 1-2 εβδομάδες. Σε κεντρική, είναι δυνατόν να απαιτηθούν 1-2 μήνες.
Η θεραπεία κατά κανόνα είναι συντηρητική και περιλαμβάνει ανάπαυση, επίδεση της περιοχής, ψυχρά επιθέματα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και φυσικοθεραπεία. Η κινησιοθεραπεία πρέπει να γίνεται μέχρι τα όρια του πόνου.
Σύνδρομο οπίσθιων μηριαίων (hamstring syndrome)
Χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο κοντά στο ισχιακό κύρτωμα που ακτινοβολεί στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού. Ο πόνος προκαλείται κατά το τρέξιμο, την υπερπήδηση εμποδίων, κατά την καθιστική θέση ή τη διάταση της οπίσθιας επιφάνειας του μηρού.
Η κλινική εξέταση αναδεικνύει ευαισθησία κοντά στο ισχιακό κύρτωμα. Επίσης, η έκταση του ισχίου υπό αντίσταση αναπαράγει συχνά τον πόνο. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική με ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη ή τοπική έγχυση κορτικοειδούς αν κριθεί απαραίτητο.
Τενοντίτις του λαγονοψοΐτη
Η πάθηση απαντά συχνότερα στους δρομείς ταχυτήτων, στους εμποδιστές και στους χορευτές μπαλέτου.
Οι ασθενείς παραπονούνται για πόνο στη βουβωνική χώρα, ο οποίος εκλύεται με την κάμψη του ισχίου υπό αντίσταση. Επίσης, πόνος καθώς και ήχος τριβής ή αίσθημα αναπήδησης μπορεί να προκληθεί κατά την παθητική απαγωγή και εξωτερική στροφή του ισχίου. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική με ανάπαυση, αντιφλεγμονώδη ή τοπική έγχυση κορτικοειδούς αν κριθεί απαραίτητο.
Μόλις επανέλθει η πλήρης κίνηση του ισχίου χωρίς πόνο, ο αθλητής ενθαρρύνεται για την επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες. Σε επίμονες περιπτώσεις, συνιστάται χειρουργική αντιμετώπιση που μπορεί να γίνει και αρθροσκοπικά.
Αλγος ηβικής σύμφυσης αθλητών (athletic pubalgia)
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην κατάφυση του ορθού κοιλιακού μυός στην ηβική σύμφυση. Τις περισσότερες φορές συμβαίνει τραυματισμός με τον κορμό σε θέση υπερέκτασης, σε συνδυασμό με τον μηρό σε θέση υπερβολικής απαγωγής.
Η μαγνητική τομογραφία συνήθως είναι χωρίς ευρήματα. Στην κλινική εξέταση ο πόνος αναπαράγεται με την προσαγωγή του ισχίου υπό αντίσταση. Η αντιμετώπιση κατά κανόνα είναι συντηρητική και περιλαμβάνει ανάπαυση, επίδεση της περιοχής, ψυχρά επιθέματα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και φυσικοθεραπεία. Αν τα συμπτώματα συνεχιστούν για αρκετούς μήνες και εμποδίζουν την επάνοδο του αθλητή στην ενεργό δράση, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης.
Οστεΐτιδα της ηβικής σύμφυσης
Συνήθως οφείλεται σε αλλεπάλληλους μικροτραυματισμούς της περιοχής από υπερβολική επαναλαμβανόμενη μυϊκή έλξη του ορθού μηριαίου και των προσαγωγών μυών του ισχίου στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης. Παρατηρείται συχνά σε νεαρούς ποδοσφαιριστές. Επίσης, θα πρέπει να αποκλεισθεί πιθανή εξεργασία του ουροποιητικού, γεννητικού και του πεπτικού συστήματος. Σπάνια μπορεί να οφείλεται σε παγίδευση του λαγονοβουβωνικού νεύρου.
Στην κλινική εξέταση, υπάρχει πόνος στην περιοχή του ισχίου που επιδεινώνεται με την προσαγωγή του ισχίου υπό αντίσταση. Επίσης, σημειώνεται ευαισθησία στην ηβική σύμφυση.
Η διάγνωση γίνεται με το σπινθηρογράφημα των οστών και τη μαγνητική τομογραφία. Σε κάποιες περιπτώσεις η λήψη οστικής βιοψίας μπορεί να βοηθήσει, αποκλείοντας νεοπλασίες και φλεγμονές. Η διαφορική διάγνωση της πάθησης περιλαμβάνει την τενοντίτιδα προσαγωγών, το κάταγμα κόπωσης, τη χρόνια προστατίτιδα και τις νεοπλασίες. Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών, ενώ σε επίμονες περιπτώσεις έχει ένδειξη η τοπική έγχυση κορτικοειδών ή και η χειρουργική επέμβαση, η οποία ωστόσο έχει αμφίβολα αποτελέσματα.
Σύνδρομο του απιοειδούς (piriformis syndrome)
Το σύνδρομο απιοειδούς μυός οφείλεται σε παθολογία του απιοειδούς μυός, η οποία προκαλεί παγίδευση και συμπίεση του ισχιακού νεύρου, με αποτέλεσμα ο ασθενής να παρουσιάζει ισχιαλγία που δεν οφείλεται σε πρόβλημα της σπονδυλικής στήλης.
Η διάγνωση είναι πολύ πιθανό να υποδηλώνεται από το ιστορικό του ασθενούς, ιδιαίτερα όταν αναφέρεται τραυματισμός στον γλουτό, όπως π.χ. πτώση. Συχνά, το σύνδρομο οφείλεται σε υπερδραστηριότητα των στροφέων του ισχίου με συνέπεια εμφάνιση συνδρόμου υπέρχρησης ή σε πολύωρο κάθισμα σε σκληρές επιφάνειες. Η εγκυμοσύνη θεωρείται επίσης ένας προδιαθεσικός παράγοντας.
Ο ασθενής με τυπικό σύνδρομο απιοειδούς παραπονιέται για πόνο στον γλουτό με ή χωρίς αντανάκλαση στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού. Πολλές φορές μπορεί ο πόνος να επεκτείνεται κάτω από το γόνατο έως την οπίσθια επιφάνεια της κνήμης, μιμούμενος τυπική ισχιαλγία. Η καθιστική θέση πιθανόν να είναι επώδυνη και η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν την κάμψη ή έσω στροφή των ισχίων σχεδόν αδύνατη. Το σημείο του Pace είναι θετικό (πόνος κατά την έσω στροφή του ισχίου υπό αντίσταση με το σκέλος σε έκταση).
Χρειάζεται πλήρης νευρολογική εξέταση (μυϊκής ισχύος, αισθητικότητας, αντανακλαστικών κ.λπ.) των κάτω άκρων.
Ο ακτινοδιαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει απλές ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία αλλά και μαγνητική τομογραφία. Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και επί εμμονής των ενοχλημάτων τοπική έγχυση κορτικοειδούς. Οι περισσότεροι ασθενείς αποκαθίστανται με συντηρητική αγωγή. Σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας, η χειρουργική αντιμετώπιση με διερεύνηση και κινητοποίηση του ισχιακού νεύρου δίνει πολύ καλά αποτελέσματα.
Σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίαςΣυνήθως παρουσιάζεται στους ποδηλάτες και τους δρομείς, λόγω της επανειλημμένης κάμψης των ισχίων και των γονάτων. Ο πόνος εντοπίζεται στο ύψος του μείζονα τροχαντήρα και ακτινοβολεί στην έξω επιφάνεια του μηρού και στο γόνατο. Οι ασθενείς παραπονούνται για αίσθημα εξάρθρωσης του ισχίου, αναπήδησης ή θορύβου, ακόμα και στην απλή βάδιση. Η έγερση από θέση οκλαδόν είναι δυνατό να προκαλέσει άλγος καθώς και αίσθημα αναπήδησης. Η θεραπεία είναι κατά βάση συντηρητική με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ασκήσεις διάτασης ή και τοπική έγχυση κορτικοειδούς και σπάνια χειρουργική.
Θλάση μαλακών μορίων λαγόνιας ακρολοφίας
Η θλάση των μαλακών μορίων της λαγόνιας ακρολοφίας, με σχηματισμό υποπεριοστικού αιματώματος, είναι γνωστή και ως «hip pointer».
Είναι σχετικά συχνή κάκωση σε νεαρή ηλικία, που πρέπει όμως να διαφοροδιαγιγνώσκεται από τα οξέα κατάγματα της λαγόνιας ακρολοφίας και τα αποσπαστικά κατάγματά της. Θεραπεύεται συντηρητικά.
Κροτούν ισχίο (snapping hip joint)
Προκαλείται από διάφορες εξωαρθρικές αιτίες (προστριβή τενόντων σε οστική επιφάνεια: συνηθέστερα ερεθισμός της λαγονοκνημιαίας ταινίας στον μείζονα τροχαντήρα) ή ενδαρθρικές αιτίες (όπως ρήξη του επιχείλιου χόνδρου, ελεύθερα σώματα στην άρθρωση κ.λπ.). Η διάγνωση γίνεται με αξονική τομογραφία και χορήγηση σκιαγραφικού, μαγνητική τομογραφία ή αρθροσκόπηση του ισχίου. Συνήθως θεραπεύεται συντηρητικά και σπανιότερα χειρουργικά.
Ενδαρθρικές παθήσεις
Οι πιο συχνές ενδαρθρικές παθήσεις που προκαλούν πόνο στο ισχίο είναι:
*Υμενίτιδα
*Σηπτική αρθρίτιδα του ισχίου
*Ελεύθερα σώματα της άρθρωσης
*Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου
*Οστεονέκρωση του ισχίου
*Υπερτροφικός επιχείλιος χόνδρος
*Ρήξη επιχείλιου χόνδρου
Η ρήξη του επιχείλιου χόνδρου απαντά αρκετά συχνά στους αθλητές του καράτε. Συμβαίνει συνήθως σε υπερβολική κάμψη ή απαγωγή του ισχίου. Ο αθλητής αναφέρει πόνο που επεκτείνεται προς τον γλουτό και επώδυνο κλικ στη βουβωνική χώρα. Σε άλλες περιπτώσεις έχει αίσθημα εμπλοκής της άρθρωσης του ισχίου. Η διάγνωση γίνεται με τη μαγνητική τομογραφία και την αρθροσκόπηση του ισχίου.
ΚατάγματαΠιο συχνά είναι τα αποσπαστικά κατάγματα της πυέλου από τη δράση των μυών που καταφύονται σε αυτή. Το 70-90% των αποσπαστικών καταγμάτων της πυέλου είναι σταθερά, οπότε και αντιμετωπίζονται συντηρητικά.
Τα περιφερικά μεμονωμένα κατάγματα αποσπαστικού τύπου με ακέραιο πυελικό δακτύλιο είναι σχετικά συχνά σε αθλητικές δραστηριότητες συνήθως σε παιδιά λίγο πριν ή λίγο μετά την έναρξη της εφηβείας αλλά και μέχρι την ηλικία των 18 ή και 25 ετών, που είναι δρομείς, άλτες, αθλητές γυμναστικής ή ποδοσφαιριστές.
Θεραπεύονται συντηρητικά, εκτός ίσως από τα αποσπαστικά κατάγματα του ισχιακού κυρτώματος που προκαλούνται από έντονη σύσπαση των οπίσθιων μηριαίων, που μπορεί να απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση για ανάταξη του κατάγματος ή απώτερη χειρουργική αφαίρεση του αποσπασθέντος τμήματος.
Σε επίμονο πόνο του ισχίου σε έφηβους αθλητές δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την πιθανότητα επιφυσιολίσθησης της μηριαίας κεφαλής.
Κατάγματα κόπωσης της πυέλουΠαρατηρούνται συνήθως σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Η κυριότερη εντόπιση αυτών των καταγμάτων είναι η ένωση του ηβικού με τον ισχιακό κλάδο.
Ο πόνος υπάρχει συνήθως σε όλη την κίνηση του ισχίου και εντείνεται όταν ο ασθενής ισορροπεί στο ένα κάτω άκρο. Οι απλές ακτινογραφίες δεν είναι πάντοτε διευκρινιστικές και συχνά απαιτείται σπινθηρογράφημα οστών για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.
Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, ενώ η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες αναλόγως με τα συμπτώματα μπορεί να καθυστερήσει 3-5 μήνες.
Τα κατάγματα κόπωσης του ισχίου παρουσιάζονται αρκετά πιο σπάνια.
Παθήσεις των οποίων η διάγνωση τίθεται με αρθροσκόπηση
Η αρθροσκόπηση του ισχίου αποτελεί μια χρήσιμη μέθοδο για τη διερεύνηση του πόνου της βουβωνικής χώρας. Επιτρέπει τη διάγνωση παθήσεων του αρθρικού χόνδρου, του επιχείλιου χόνδρου ή του αρθρικού υμένα. Με τη μέθοδο αυτή, γίνεται αποκατάσταση τραυματισμών του επιχείλιου χόνδρου, αφαίρεση ξένων σωμάτων της άρθρωσης, υμενεκτομή ή λήψη βιοψίας.
Παθήσεις ισχίου που υποδύονται αθλητικές κακώσεις σε παιδιά και έφηβους
Η οστεοχονδρίτιδα (νόσος των Legg-Perthes-Calve, ηλικίες 4-10 ετών), η επιφυσιολίσθηση της μηριαίας κεφαλής (11-16 ετών), η συγγενής δυσπλασία, η σηπτική αρθρίτιδα και η υμενίτιδα του ισχίου είναι παθήσεις που υποδύονται αθλητικές κακώσεις σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
Διαφορική διάγνωση
Η διάγνωση του πόνου της βουβωνικής χώρας θα πρέπει να περιλαμβάνει εκτός από παθήσεις του μυοσκελετικού, κήλες, λεμφαδενοπάθεια, φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, προστατίτιδες και γενικά παθήσεις του ουροποιητικού και των γεννητικών οργάνων.
Πηγή
Lumbosacral%2BTransitional%2BVertebra%2B-%2BLumbarization%2Bof%2BS1.JPG){kind=spacer}
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου