Σβάννωμα με ακτινολογική εικόνα όγκου της κορυφής του πνεύμονα, που παρουσιάστηκε με συμπτώματα από το άνω άκρο

Συγγραφείς: Χαράλαμπος Μαρκάκης, Περικλής Τόμος, Ηλίας Λαχανάς, Μαυρουδής Βούλτσος, Πανωραία Παρασκευά, Ελευθέριος Δ. Σπάρταλης

Λέξεις Κλειδιά:συμπτώματα άνω άκρου, σβάννωμα, μεσοθωράκιο

ΠΕΡIΛΗΨΗ. Παρουσιάζουμε την περίπτωση ενός ασθενή με όγκο στην κορυφή του θώρακα, που παρουσίαζε κλινικά συμπτώματα στο άνω άκρο. Αποφασίστηκε χειρουργική αντιμετώπιση και τέθηκε η διάγνωση νευρογενούς όγκου του μεσοθωρακίου, ο οποίος πίεζε την Θ1 νευρική ρίζα. Με αυτό το περιστατικό υπογραμμίζεται η ανάγκη για το χειρουργό να εξετάσει την πιθανότητα όγκων του βραχιονίου πλέγματος ή των κατώτερων νευρικών ριζών σε ασθενείς με νευρολογικά συμπτώματα του άνω άκρου. Στη συζήτηση επισημαίνεται η ανάγκη επαρκούς προεγχειρητικής εκτίμησης, με την οποία ο θωρακοχειρουργός θα μπορέσει να επιλέξει την κατάλληλη χειρουργική προσέγγιση, σε ορισμένες περιπτώσεις συνεπικουρούμενος από μια νευροχειρουργική ομάδα. Επιπλέον, υπογραμμίζονται οι δυσκολίες, που αντιμετωπίζει ο θωρακοχειρουργός, όταν αντιμετωπίζει έναν όγκο του οποίου η παρασκευή περιπλέκεται από την εντόπισή του στο άνω τμήμα του μεσοθωρακίου και ο οποίος συνδέεται ανατομικά με ευαίσθητες νευρικές ίνες.Πνεύμων 2010, 23(4):376-379.

1. ΕΙΣΑΓΩΓH 


Νευρογενείς όγκοι αναπτύσσονται συχνά στο θώρακα και αποτελούν το 12 έως 21% του συνόλου των όγκων του μεσοθωρακίου. Οι κυρίαρχοι ιστολογικοί τύποι είναι το σβάννωμα, το νευροϊνωμα και το γαγγλιονεύρωμα. Συνήθως ανευρίσκονται στο οπίσθιο μεσοθωράκιο (95%) και είναι κατά κύριο λόγο ασυμπτωματικοί¹. Παρουσιάζουμε μια σπάνια εκδήλωση ενός νευρογενούς όγκου του οπισθίου άνω μεσοθωρακίου, ο οποίος μιμείτο κορυφαίο όγκο του πνεύμονα. 


2. ΠΑΡΟΥΣIΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟY 


Γυναίκα 72 ετών εισήχθη στο νοσοκομείο μας, μετά από εξέτασή της για άλγος και αιμωδίες στον παράμεσο και το μικρό δάκτυλο του δεξιού άνω άκρου. Τα συμπτώματα εμφανίστηκαν προ 8 μηνών και επιδεινώνονταν σταδιακά. Η ασθενής είχε ιστορικό αριστερής ριζικής τροποποιημένης μαστεκτομής για καρκίνο του μαστού προ 5 ετών και, κατά τη διάρκεια του ετήσιου ελέγχου της, η ακτινογραφία θώρακος αποκάλυψε ένα ομαλό μόρφωμα διαμέτρου 3 εκ. στην κορυφή του δεξιού πνεύμονα. Έγινε αξονική τομογραφία στην οποία περιγράφηκε ομαλός οζώδης σχηματισμός 3 εκ. στην κορυφή του δεξιού πνεύμονα, με καλοήθη ακτινομορφολογικά χαρακτηριστικά και πιθανή διάγνωση σβαννώματος. Δεν υπήρχαν στοιχεία υποτροπής του καρκίνου του μαστού. Η διερεύνηση συνεχίστηκε με μαγνητική τομογραφία στην οποία περιγράφηκε σαφέστερα το μόρφωμα στην κατώτερη τραχηλική χώρα με επέκταση στην κορυφή του δεξιού ημιθωρακίου. Το μόρφωμα ήταν κυστικό με πιο πιθανή διάγνωση και πάλι αυτή του σβαννώματος. Η ασθενής παρακολουθήθηκε για 3 χρόνια με ετήσιες αξονικές τομογραφίες στις οποίες το μόρφωμα παρέμενε αμετάβλητο, έως 6 μήνες πριν, οπότε παρουσίασε ήπια αύξηση του μεγέθους του, στα 4.5×4 εκ. Στον ακτινολογικό έλεγχο που έγινε στην κλινική μας δεν υπήρχαν άλλα ευρήματα πέραν του εν λόγω μορφώματος και των χειρουργικών clips από την προηγούμενη μαστεκτομή (Εικόνες 1, 2). Οι αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις ήταν φυσιολογικές. Για την περαιτέρω διερεύνηση της φύσης του όγκου έγινε παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA), αλλά η εξέταση δεν ήταν διαγνωστική.








Στη φυσική εξέταση η ασθενής ήταν σταθερή. Δεν υπήρχε ψηλαφητή μάζα στον αυχένα και στη νευρολογική εξέταση παρουσιάστηκαν παραισθησίες και απώλεια μυϊκής ισχύος της δεξιάς άκρας χειρός με ωλένια κατανομή. Από τα αποτελέσματα αυτά προέκυψε η πιθανότητα τα συμπτώματα της ασθενούς να προκλήθηκαν από συμπίεση την Θ1 νευρικής ρίζας. Με βάση τα παραπάνω ευρήματα αποφασίστηκε εκτομή του όγκου. 


Ο όγκος προσεγγίστηκε με δεξιά οπισθοπλάγια θωρακοτομή. Εντοπίστηκε μια καφετίζουσα, καλά περιγεγραμμένη και μαλακής-ελαστικής σύστασης μάζα στο οπίσθιο δεξιό άνω μεσοθωράκιο. Φαινόταν να εκπορεύεται κοντά στο μεσοσπονδύλιο τρήμα μεταξύ Α7-Θ1 σπονδύλων, χωρίς ενδείξεις ενδοραχιαίας επέκτασης (Εικόνα 3). Η μάζα αφαιρέθηκε με εκπυρήνιση από την κάψα της. 





Στην ιστοπαθολογική εξέταση η μάζα είχε διαστάσεις 3.5x2x0.5cm. Κατά τη διατομή της έδειξε κυστική εκφύλιση με μικροαιμορραγίες στο τοίχωμα της. Μικροσκοπικά, ανεδείχθη μεσεγχυματικό νεόπλασμα με ατρακτοειδή κύτταρα σε πλεγματόμορφη διάταξη (Εικόνα 4). Ο όγκος διεγνώσθη παθολογοανατομικά ως καλόηθες νευριλείμωμα (σβάννωμα). Ένας διογκωμένος λεμφαδένας 0.9 cm που συναφαιρέθηκε έδειξε σημεία αντιδραστικής λεμφαδενίτιδας. 



Μετεγχειρητικά η ασθενής εμφάνισε αιμορραγία προερχόμενη από την θωρακοτομή, η οποία αντιμετωπίστηκε συντηρητικά με μεταγγίσεις πλάσματος και συμπυκνωμένων ερυθρών. Η ασθενής πήρε τελικά εξιτήριο την 8^η μετεγχειρητική ημέρα. Δώδεκα μήνες μετά το χειρουργείο τα συμπτώματα της ασθενούς έχουν βελτιωθεί σημαντικά, παρόλο που παραμένουν σε μικρότερο βαθμό αιμωδίες στο δεξί χέρι. 

3. ΣΥΖΗΤΗΣΗ 


Η διαίρεση του μεσοθωρακίου κατά Fraser σε πρόσθιο, μέσο και οπίσθιο δεν είναι μόνο εύχρηστη, αλλά έχει και ιδιαίτερη σημασία για τη διάγνωση των όγκων που εντοπίζονται σε αυτό. Οι όγκοι αυτοί παρουσιάζουν μεγάλη ετερογένεια με τα θυμώματα, τους όγκους τους προερχόμενους από γεννητικά κύτταρα και τα λεμφώματα να είναι συχνότεροι στο πρόσθιο, τα λεμφώματα και διάφορους κυστικούς όγκους, όπως είναι οι βρογχογενείς και οι περικαρδιακές κύστεις στο μέσο και τους νευρογενείς όγκους στο οπίσθιο μεσοθωράκιο. Η θέση σχετίζεται και με την πιθανότητα κακοήθειας, η οποία έχει αναφερθεί στο 59%, 29% και 16% για το πρόσθιο, μέσο και οπίσθιο μεσοθωράκιο αντίστοιχα. Η πιθανότητα κακοήθειας σχετίζεται επίσης με την ηλικία και την ύπαρξη συμπτωμάτων². 


Τα σβαννώματα αποτελούν την πλειοψηφία των νευρογενών όγκων του μεσοθωρακίου και αναπτύσσονται από τα έλυτρα των νωτιαίων νευρικών ριζών ή από οποιοδήποτε θωρακικό νεύρο. Είναι όγκοι που περιβάλλονται από κάψα και εμφανίζουν συχνά ετερογένεια, λόγω κυστικής εκφύλισης, αιμορραγίας, εναπόθεσης μυελίνης και επασβεστώσεων. Στην πλειοψηφία τους, οι όγκοι αυτοί είναι ασυμπτωματικοί και συχνά ανακαλύπτονται τυχαία σε ακτινογραφία θώρακος, πολλές φορές όχι πριν αποκτήσουν σημαντικό μέγεθος. Μπορούν παρόλα αυτά να γίνουν συμπτωματικοί καθώς γίνονται μεγαλύτεροι. Τα συμπτώματα οφείλονται σε τοπική συμπίεση νεύρων, οστική διάβρωση ή παραμόρφωση του σύστοιχου πνεύμονα. Τα συμπτώματα είναι κυρίως είτε πνευμονικά, είτε νευρολογικά. Όταν προέρχονται από μεσοπλεύριο νεύρο, είτε στην ρίζα του, είτε στο θωρακικό τοίχωμα, παρουσιάζονται με μεσοπλεύρια νευραλγία. Υπάρχουν αναφορές συνδρόμου Horner, βήχα, δυσφαγίας, δύσπνοιας, θωρακικού άλγους και, σε σπάνιες περιπτώσεις, αιμόπτυσης^3-6. Η συγκεκριμένη εντόπιση του όγκου στην ασθενή μας στον κορυφή του θώρακα, η ακτινολογική του εμφάνιση και η κλινική του εικόνα -σπάνια για καλοήθη όγκο του οπισθίου μεσοθωρακίου- παρουσιάζουν ενδιαφέρον λόγω της μικρής συχνότητας του συνδυασμού τους. Για να προκαλέσει ένας νευρογενής όγκος του θώρακα συμπτώματα στο άνω άκρο, θα έπρεπε να είναι είτε όγκος του βραχιονίου πλέγματος με επέκταση στο θώρακα, είτε ένας όγκος όπως στην περίπτωση που παρουσιάζουμε, σε στενή επαφή με την πρώτη θωρακική ρίζα. Και οι δύο παραπάνω εντοπίσεις είναι σπάνιες^5-7. 


Τα σβαννώματα εμφανίζονται στην ακτινογραφία θώρακος ως σαφώς οριοθετημένες, σφαιρικές και, ορισμένες φορές, λοβωτές μάζες. Μετά από την εξακρίβωση της θέσης του όγκου με μια οπισθοπρόσθια και μια πλάγια ακτινογραφία θώρακος στο οπίσθιο μεσοθωράκιο, ενδείκνυται η διενέργεια αξονικής τομογραφίας για περαιτέρω εκτίμηση της τοπικής επέκτασης και της ανατομικής σχέσης του όγκου με τις γειτονικές δομές. Η μαγνητική τομογραφία έχει μεγαλύτερη διαγνωστική αξία όταν υπάρχει υποψία ενδομυελικής επέκτασης ή όταν χρειάζεται η απεικόνιση γειτονικών αγγειακών δομών με μεγαλύτερη λεπτομέρεια^3,8.


Η χειρουργική εκτομή είναι η θεραπεία εκλογής για τους όγκους αυτούς και είναι συνήθως ταυτόχρονα διαγνωστική και θεραπευτική. Σήμερα, οι θωρακοσκοπικές τεχνικές (VATS) χρησιμοποιούνται εκτεταμένα για την εξαίρεση τέτοιων όγκων. Η εντόπιση κοντά στην θωρακική έξοδο έχει αναφερθεί ως πιθανή αντένδειξη για VATS εκτομή, παρά τα γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, παρόμοιες εκτομές έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία^1,3,4,5.


Οι νευρογενείς όγκοι της κορυφής του θώρακα και αυτοί που εμπλέκουν το βραχιόνιο πλέγμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες, αφού μπορούν να προσεγγιστούν με διάφορες χειρουργικές προσπελάσεις. Η συνήθης προσπέλαση είναι μέσω οπισθοπλάγιας θωρακοτομής, η οποία όμως προσφέρει περιορισμένη έκθεση των όγκων που βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλή θέση. Η οπίσθια υποπλάτια προσπέλαση παρέχει άριστη έκθεση και είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για την ασφαλή παρασκευή όγκων από νευρικές ίνες και για όγκους με ενδοσπονδυλική επέκταση^6,9. Έχει περιγραφεί πρόσθια αυχενική-διαστερνική προσπέλαση και, όταν υπάρχει υποψία κακοήθειας ή για ιδιαίτερα μεγάλους όγκους, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνική Dartavelle⁷. Όπως επισημάνθηκε παραπάνω, η VATS αποτελεί επίσης επιλογή για αυτούς τους όγκους, αλλά εμπεριέχει τους ίδιους περιορισμούς στην έκθεση με την ανοιχτή θωρακοτομή, παρόλο που η χρήση υβριδικών τεχνικών όπως η συνδυασμένη θωρακοσκοπική-υπερκλείδιος προσπέλαση μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική¹⁰.


Τα σβαννώματα (σε αντίθεση με τα ινοαδενώματα) είναι εγκυστωμένοι όγκοι, οι οποίοι, όταν είναι καλοήθεις- πράγμα που συμβαίνει στις περισσότερες (>95%) των περιπτώσεων- μπορούν να εκπυρηνιστούν ώστε να αποφευχθούν κακώσεις νεύρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η παρασκευή του όγκου από τις νευρικές ίνες από τις οποίες προέρχεται είναι τεχνικά δυσχερής. Η διεγχειρητική ηλεκτροφυσιολογική παρακολούθηση μπορεί να βοηθήσει στη διάσωση νευρικής λειτουργίας μετά την εκτομή του όγκου^5,11. 


Συμπερασματικά, με το παραπάνω περιστατικό παρουσιάζουμε πώς ένα σβάννωμα της κορυφής του θώρακα μπορεί, σε σπάνιες περιπτώσεις, να αποτελέσει αιτία συμπτωμάτων από το άνω άκρο. Η χειρουργική εκτομή είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αναγκαία για τον αποκλεισμό της κακοήθειας και την αποφυγή επιπλοκών. Για την ασφαλή και οριστική αντιμετώπιση αυτών των όγκων απαιτείται επαρκής προεγχειρητική προετοιμασία και σχολαστική χειρουργική τεχνική. 


Οι συγγραφείς θα ήθελαν να ευχαριστήσουν τον κ. Ευαγγέλου Κωνσταντίνο για την ιστολογική μελέτη του όγκου.


Πηγή

Read More

Διαφορές του αντρικού με τον γυναικείο καρκίνο του μαστού. (Συγκριτική μελέτη 13.457 περιπτώσεων αντρικού καρκίνου με 1.439.866 γυναίκες ασθενείς!)

Πρόκειται για μια έρευνα με εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ασθενών.
Στόχος της η διερεύνηση φυλετικών διαφορών στον καρκίνο του μαστού, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία του Εθνικού Αρχείου Νεοπλασιών ( National Cancer Data Base - NCNB).
Συνολικά συγκρίθηκαν 13.457 άντρες ασθενείς με 1.439.866 γυναίκες.
Διαπιστώσεις:
Οι άντρες σε σχέση με τις γυναίκες:

• ήταν συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας κατά τη διάγνωση.
• είχαν συχνότερη εμφάνιση της νόσου αν ήταν Αφροαμερικανοί και σπανιότερη αν ήταν ισπανικής καταγωγής.
• είχαν μεγαλύτερους όγκους κατά την προσέλευση τους
• πιο σπάνια οι όγκοι τους ήταν μικρού βαθμού κακοήθειας
• πιο σπάνια είχαν νόσο σταδίου 0 ή Ι  
• ήταν πιο πιθανό να έχουν λεμφαδενικές ή απομακρυσμένες μεταστάσεις κατά τη διάγνωση
• είχαν σπανιότερα λοβιακό καρκίνωμα
• είχαν συχνότερα θετικούς τους ορμονικούς υποδοχείς
• υποβάλλονταν συχνότερα σε μαστεκτομή
• ελάμβαναν σπανιότερα ακτινοθεραπεία
• δεν είχαν σημαντική διαφορά στο ποσοστό που υποβάλλονταν σε χημειοθεραπεία, ενώ η διαφορά σ' ότι αφορά την ορμονοθεραπεία ήταν μικρή 
• παρουσίαζαν χειρότερη συνολική επιβίωση ( 5ετής επιβίωση στο 74% των ανδρών, έναντι 83% των γυναικών). Σε νόσο σταδίου 0 είχαν χειρότερη επιβίωση (90% vs 94%), σε στάδιο Ι ( 87% vs 90%) και σε στάδιο ΙΙ ( 74% vs 82%).
• δεν είχαν χειρότερη 5ετή επιβίωση στο στάδιο ΙΙΙ (56,5%  vs 56,9%) και στο στάδιο IV (16% vs 19%).

Οι συγγραφείς στο συμπέρασμα τους επισημαίνουν ότι σε πρώτη ματιά αυτή η μελέτη αναδεικνύει σημαντικές φυλετικές διαφορές. Όμως, αν ληφθούν υπόψη οι διαφορές στην παρουσίαση, η απουσία στοιχείων για την ειδική της νόσου επιβίωση και οι εγγενείς ανεπάρκειες των αρχείων νεοπλασιών, τότε προκύπτει ότι ο καρκίνος του μαστού στον άνδρα και στη γυναίκα φαίνεται να είναι περισσότερο όμοιος, παρά διαφορετικός. 
Πηγή

Read More

Η επιπρόσθετη δόση (boost) ακτινοθεραπείας σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ογκοπλαστικές επεμβάσεις

Η ογκοπλαστική χειρουργική, ένας συνδυασμός ογκολογικά ορθής χειρουργικής εξαίρεσης του όγκου και ταυτόχρονης εφαρμογής μεθόδων πλαστικής χειρουργικής, έχει ένδειξη σε επιλεγμένες ασθενείς με καρκίνο του μαστού στις οποίες η ευρεία εκτομή ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει σ' ένα αισθητικά μη αποδεκτό αποτέλεσμα και η μαστεκτομή δεν είναι επιθυμητή ως εναλλακτική επιλογή. 
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές ογκοπλαστικής, ανάλογα με τη θέση ή μέγεθος του όγκου και την μορφολογία των μαστών, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό οδηγούν μετεγχειρητικά σε μετατόπιση της θέσης της κοίτης του όγκου, ενώ και η τομή της επέμβασης δεν βρίσκεται συχνά σε άμεση συσχέτιση με αυτήν. Εξ' αιτίας αυτών δημιουργείται πρόβλημα στον υπολογισμό της περιοχής όπου πρέπει να χορηγηθεί η boost δόση κατά τη διαδικασία ακτινοθεραπείας όλου του μαστού, η οποία ακολουθεί κάθε επέμβαση διατήρησης μαστού.
Η μετατόπιση της κοίτης του όγκου σε άλλο τεταρτημόριο του μαστού από το αρχικό όπου ήταν εντοπισμένος, διαπιστώθηκε και στο 73% των 25 ασθενών μελέτης που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού American Journal of Clinical Oncology. Οι συγγραφείς εκτιμούν στο συμπέρασμα τους ότι μετά την αφαίρεση του όγκου η τοποθέτηση clips στην κοίτη του, πριν η χειρουργική ομάδα συνεχίσει την επέμβαση της ογκοπλαστικής,  μπορεί να είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος για να προσδιοριστεί αργότερο το πεδίο χορήγησης της επιπρόσθετης δόσης (boost) ακτινοθεραπείας.  
Πηγή

Read More

Γιατί η μερική ακτινοβόληση του μαστού είναι ακόμα υπό διερεύνηση;

" Η ερευνητική φύση της μερικής ακτινοβόλησης του μαστού (της περιοχής του όγκου) (partial breast irradiation - PBI) παραμένει πεδίο αντιδικίας στον τομέα της ακτινοθεραπείας. Ενώ έχει διανυθεί μία μακρά διαδρομή διεξαγωγής και ισχυρής υποστήριξης της έρευνας σ΄αυτό το πεδίο, έχουμε επιλέξει μία περισσότερο προσεκτική προσέγγιση προσφέροντας μερική ακτινοβόληση μόνο στο πλαίσιο κλινικών μελετών, ανοικτών σε επιλεγμένες ασθενείς με μικρό κίνδυνο τοπικής υποτροπής. Αυτή η επιλογή αντανακλά το γεγονός ότι η υπάρχουσα τεχνική της ακτινοθεραπείας όλου του μαστού έχει αποδειχτεί πολύ επιτυχής στον έλεγχο της τοπικής υποτροπής και παραμένει η ασφαλέστερη επιλογή για τις ασθενείς. Οι επ' αυτού θεωρήσεις ενδυναμώθηκαν από τα πρόσφατα στοιχεία που συνδέουν την πρόληψη της υποτροπής με την μακροπρόθεσμη επιβίωση από τη νόσο. Εως ότου γίνουν περισσότερα δεδομένα γνωστά για την ασφάλεια της PBI, η χωρίς διάκριση εφαρμογή της μπορεί να στερήσει μερικές γυναίκες από την καλύτερη γι΄αυτές ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τον καρκίνο τους. Σκέψεις σχετικά με τη σωστή ερμηνεία των διαθέσιμων στοιχείων, λαμβάνοντας υπόψη την ακόμα περιορισμένη διάρκεια της παρακολούθησης και του τρόπου εκδήλωσης της τοπικής υποτροπής του καρκίνου του μαστού, ενισχύουν τη θέση μας ότι η PBI μπορεί να προσφερθεί σε ασθενείς μόνο στο πλαίσιο κλινικής μελέτης. Δυστυχώς, περισσότερος χρόνος και στοιχεία είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί η έγκριτη αναγνώριση πως η η PBI είναι μία αποδεκτή ακτινοθεραπευτική προσέγγιση στη θεραπεία διατήρησης μαστού. " 

Πηγή 

Read More

Ποια κλινικά και ακτινολογικά σημεία είναι ενδεικτικά πιθανής εμπλοκής του συμπλέγματος θηλής- θηλαίας άλω σε ασθενείς με καρκίνο μαστού;

Επειδή αυξάνει ο αριθμός των επεμβάσεων για καρκίνο του μαστού που διαφυλάσσουν το σύμπλεγμα θηλής- θηλαίας άλω (Θ-ΘΑ) σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού αρχικών σταδίων, υπάρχει εκτενής συζήτηση κατά πόσο μία τέτοια πρακτική είναι ασφαλής. Πολλές μελέτες, τα τελευταία χρόνια δίνουν καταφατική απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, αναγνωρίζοντας όλοι ότι η ασφάλεια της επέμβασης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πιθανότητα ύπαρξης εστιών της νόσου στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ποιοι είναι οι προεγχειρητικοί κλινικοί και απεικονιστικοί παράγοντες που μπορούν να προϊδεάσουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει; Αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει η μελέτη από την Ιταλία που προδημοσιεύεται στις ιστοσελίδες του Journal of Cancer.

Από τους 1.359 ασθενείς που υπεβλήθηκαν σε μαστεκτομή  σε μία 10ετία επέλεξαν 61 με διαθέσιμη προεγχειρητική μαστογραφία και 39 με Μαγνητική μαστογραφία. Υπολόγισαν τη συχνότητα εμπλοκής του συμπλέγματος Θ-ΘΑ και την αξία των δύο απεικονιστικών εξετάσεων να προβλέψουν αυτή την εμπλοκή.

Και στις δύο ομάδες ασθενών το ποσοστό της εμπλοκής του συμπλέγματος Θ-ΘΑ ήταν 14%. Στις μονοπαραγοντικές αναλύσεις το στάδιο του όγκου, η  κεντρική θέση του, η παρουσία εισολκής θηλής και η απόσταση όγκου από τη θηλή ήταν σημαντικά.

Όμως, στην πολυπαραγοντική ανάλυση μόνο η απόσταση όγκου από το σύμπλεγμα Θ-ΘΑ ήταν σημαντικός παράγοντας.

Η απόσταση μεταξύ όγκου και Θ-ΘΑ μετρήθηκε τόσο στην παράλληλη προς τους πόρους γραμμή (α), όσο και σε εκείνη παράλληλη του άξονα της θηλής (β). Η μικρότερη απόσταση λήφθηκε υπόψη.

Οι ιταλοί ερευνητές συμπεραίνουν ότι η αφανής εμπλοκή της Θ-ΘΑ ανακαλύπτεται σε μικρό ποσοστό ασθενών που υποβάλλονται σε μαστεκτομή. Αν υπάρχει απόσταση >10χιλ  μεταξύ όγκου και Θ-ΘΑ στην μαγνητική μαστογραφία αυτοί οι ασθενείς μπορεί να επιλεγούν για επέμβαση που διατηρεί τη θηλή και τη θηλαία άλω.

Πηγή

Πηγή 2

Read More

Οδηγίες ακτινοπροστασίας

Οδηγίες ακτινοπροστασίας.

Διαβάστε το άρθρο με τη βοήθεια του zoom.

zoom σελ.1                         zoom σελ.2                          zoom σελ.3

      

zoom σελ.4                         zoom σελ.5                          zoom σελ.6

zoom σελ.7                         zoom σελ.8                          zoom σελ.9

zoom σελ.10

Read More

Η χρησιμότητα της μαγνητικής μαστογραφίας σε ασθενείς κάτω των 40 ετών

Σε μια αναδρομική μελέτη για τα κλινικά, ακτινολογικά και ιστολογικά χαρακτηριστικά  99 ασθενών κάτω των 40 ετών με  καρκίνο του μαστού αναζητήθηκαν τα χαρακτηριστικά στοιχεία και η χρησιμότητα της μαγνητικής μαστογραφίας σε σχέση με την κλασική απεικόνιση και τους προγνωστικούς παράγοντες.

Το πιο χαρακτηριστικό εύρημα της μαγνητικής μαστογραφίας ήταν μία ή πολλαπλές μάζες (82,8%), όπως αναδεικνυόταν και στις μαστογραφίες (50,5%) και στο υπερηχογράφημα (90,9%). Η ευαισθησία και των δύο μεθόδων, μαγνητικής και υπερηχογραφήματος, στην ανακάλυψη μιας πρωτοπαθούς εστίας ήταν 100%, συγκρινόμενη με 87,4% της μαστογραφίας. Μετά την προεγχειρητική μαγνητική μαστογραφία, ο χειρουργικός σχεδιασμός άλλαξε στο 35,7% των περιπτώσεων.

Η δακτυλοειδής ενίσχυση της μάζας ήταν σημαντικός και ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για ύπαρξη υψηλού ιστολογικού grade και αρνητικότητας των υποδοχέων οιστρογόνων- προγεστερόνης. Η κομβολοειδής ενίσχυση σε βλάβες χωρίς εικόνα μάζας συνδεόταν με αυξημένη λεμφαδενική μετάσταση.

Πηγή

Πηγή 2

Read More

Υπευθυνότητες Ακτινοφυσικού Ιατρικής σε Ακτινολογικά Εργαστήρια, Εργαστήρια Πυρηνικής Ιατρικής και Ακτινοθεραπευτικά Εργαστήρια

Στα Ακτινολογικά Εργαστήρια

Αρμοδιότητες Συμβούλου Ακτινοπροστασίας

• Συμβουλεύει για τη διαρρύθμιση νέων ακτινολογικών τμημάτων, εργαστηρίων ή χώρων,
• Συντάσσει τις μελέτες ακτινοπροστασίας και τις εκθέσεις ασφαλούς λειτουργίας και ακτινοπροστασίας όπως απαιτούνται για την έκδοση, μετατροπή και ανανέωση της άδειας λειτουργίας των εργαστηρίων,
• Παρέχει στο εργαστήριο συμβουλές επί θεμάτων ακτινοπροστασίας οποτεδήποτε χρειασθεί ή ζητηθεί.

Αρμοδιότητες Υπευθύνου Ακτινοπροστασίας

• Έχει τις αρμοδιότητες του συμβούλου ακτινοπροστασίας και
• Έχει την ευθύνη, μαζί με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, έναντι της ΕΕΑΕ επί θεμάτων ακτινοπροστασίας και τήρησης των κανονισμών και κανόνων ακτινοπροστασίας στο εργαστήριο,
• Συμμετέχει στην οργάνωση και επιβλέπει τα προγράμματα διασφάλισης ποιότητας στο εργαστήριο, που έχουν στόχο τη βελτίωση των παρεχόμενων ιατρικών πράξεων από πλευράς ακτινοπροστασίας, τη βελτίωση των διαγνωστικών πληροφοριών και την ελαχιστοποίηση των δόσεων στους εξεταζόμενους, εργαζόμενους και το κοινό,
• Προτείνει νέες μεθόδους ή τροποποίηση των εφαρμοζόμενων μεθόδων για τη μείωση της δόσης στους εξεταζόμενους και τη βελτιστοποίηση της απεικονιστικής,
• Οργανώνει, επιβλέπει και εκτελεί προγράμματα ποιοτικών ελέγχων, που έχουν στόχο τη σωστή και ασφαλή λειτουργία και ικανοποιητική απόδοση των ακτινολογικών συστημάτων και του βοηθητικού εξοπλισμού (αυτομάτων εμφανιστηρίων, Hard Copy camera, κασετών, ενισχυτικών πινακίδων, κτλ). Η περιοδικότητα των ελέγχων, τα ελάχιστα σημεία ελέγχου, τα όρια αποδοχής και τα επίπεδα διορθωτικών ενεργειών, παρέχονται στις εγκυκλίους της ΕΕΑΕ που εκδίδονται για το σκοπό αυτό.
• Ελέγχει, παραλαμβάνει και παραδίδει για κλινική χρήση κάθε ακτινολογικό σύστημα μετά τις απαραίτητες ρυθμίσεις, επισκευές, τροποποιήσεις ή μετά από συντήρηση σε αυτό.
• Είναι υπεύθυνος για την τήρηση ημερολογίου λειτουργίας ( Log book) κάθε ακτινολογικού συστήματος, καθώς και του βοηθητικού εξοπλισμού, το οποίο ενημερώνει για κάθε έλεγχο, επισκευή ή επέμβαση στο σύστημα. Επίσης, είναι υπεύθυνος για την τήρηση και ενημέρωση βιβλίου βλαβών κάθε ακτινολογικού συστήματος.
• Τηρεί αρχείο δοσιμέτρησης των εργαζομένων κατηγορίας Α και Β. Το αρχείο υπογράφει και ο υπεύθυνος του εργαστηρίου.
• Βοηθά στον καθορισμό των ορθών φυσικοτεχνικών παραμέτρων για τις ακτινολογικές εξετάσεις.
• Οργανώνει και εκτελεί προγράμματα για τον καθορισμό των δόσεων αναφοράς ( Reference level) για κάθε ακτινολογική εξέταση και εισηγείται μέτρα στη Δ/νση ή στον υπεύθυνο του εργαστηρίου για την ελαχιστοποίηση των δόσεων στους εξεταζομένους.
• Είναι υπεύθυνος για την επιμόρφωση και εκπαίδευση του προσωπικού του εργαστηρίου για θέματα ακτινοπροστασίας.

Στα Εργαστήρια Πυρηνικής Ιατρικής

Αρμοδιότητες Συμβούλου Ακτινοπροστασίας

Σύμβουλος επί θεμάτων: ακτινοπροστασίας, τήρησης των κανονισμών ακτινοπροστασίας και διαχείρισης πηγών και ραδιενεργών καταλοίπων. Οργανώνει και εκτελεί το πρόγραμμα ποιοτικών ελέγχων των μηχανημάτων.

Αρμοδιότητες Υπευθύνου Ακτινοπροστασίας

• Έχει τις αρμοδιότητες του συμβούλου ακτινοπροστασίας και μαζί με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, είναι υπεύθυνος έναντι της ΕΕΑΕ επί θεμάτων ακτινοπροστασίας και υπεύθυνος για την τήρηση των κανονισμών και κανόνων ακτινοπροστασίας στο εργαστήριο,
• Συμμετέχει στην οργάνωση και επίβλεψη των προγραμμάτων διασφάλισης ποιότητας και είναι υπεύθυνος για την οργάνωση, επίβλεψη και την εκτέλεση των ποιοτικών ελέγχων των μετρητικών και απεικονιστικών συστημάτων και του σχετιζομένου βοηθητικού εξοπλισμού (αυτομάτων εμφανιστηρίων, Hard Copy camera, κτλ).
• Ελέγχει, παραλαμβάνει και παραδίδει για κλινική χρήση, σε συνεργασία με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, κάθε απεικονιστικό και μετρητικό σύστημα μετά τις απαραίτητες ρυθμίσεις, επισκευές, τροποποιήσεις ή μετά από συντήρηση σε αυτό.
• Τηρεί ημερολόγιο λειτουργίας ( Log book) για κάθε απεικονιστικό και μετρητικό σύστημα, καθώς και για το βοηθητικό εξοπλισμό του. Ενημερώνει το ημερολόγιο για κάθε έλεγχο, επισκευή ή επέμβαση στο σύστημα και φροντίζει για την τήρηση και ενημέρωση βιβλίου βλαβών για κάθε μετρητικό σύστημα.
• Τηρεί αρχείο δοσιμέτρησης των εργαζομένων κατηγορίας Α και Β. Το αρχείο υπογράφει και ο υπεύθυνος του εργαστηρίου.
• Συμμετέχει στον καθορισμό των ορθών φυσικοτεχνικών παραμέτρων για τις διαγνωστικές εξετάσεις, καθώς και τη θεραπευτική χορήγηση ραδιονουκλιδίων.
• Οργανώνει, σε συνεργασία με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, προγράμματα για τον καθορισμό των καθοδηγητικών επιπέδων δόσεων ( Guidance levels) για κάθε εξέταση Πυρηνικής Ιατρικής, εισηγείται στον υπεύθυνο του εργαστηρίου μέτρα για την ελαχιστοποίηση των δόσεων στους εξεταζομένους, καθώς και προγράμματα επιμόρφωσης και εκπαίδευσης του προσωπικού του εργαστηρίου με θέματα ακτινοπροστασίας.
• Ο υπεύθυνος του εργαστηρίου μαζί με τον ακτινοφυσικό είναι οι κατά νόμο υπεύθυνοι για τη διασφάλιση του τρόπου διαχείρισης των πηγών και των ραδιενεργών καταλοίπων, καθώς και για την τήρηση των σχετικών αρχείων.
• Τηρεί το αρχείο ατυχημάτων και συμβάντων από ιοντίζουσες ακτινοβολίες, το οποίο υπογράφεται και από τον υπεύθυνο του εργαστηρίου.

 Στα Εργαστήρια Ακτινοθεραπείας

 Αρμοδιότητες Υπευθύνου Ακτινοπροστασίας

• Μαζί με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, είναι υπεύθυνος έναντι της ΕΕΑΕ επί θεμάτων ακτινοπροστασίας και υπεύθυνος για την τήρηση των κανονισμών και κανόνων ακτινοπροστασίας στο εργαστήριο. Ο υπεύθυνος ακτινοπροστασίας έχει τη δυνατότητα και την υποχρέωση να αναστείλει τη λειτουργία συστημάτων ακτινοθεραπείας εάν κρίνει ότι από τη λειτουργία τους τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η υγεία των ασθενών ή/και του προσωπικού ή παραβιάζεται η ακτινοπροστασία, ή το σύστημα λειτουργεί εκτός των αποδεκτών ορίων. Σε αυτές τις περιπτώσεις ειδοποιεί άμεσα τον υπεύθυνο του εργαστηρίου και προτείνει τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν. Σε περιπτώσεις δε υπερέκθεσης ασθενών, προσωπικού ή άλλων ατόμων και σε περιπτώσεις ραδιολογικών ατυχημάτων ενημερώνεται αμέσως η ΕΕΑΕ. Συντάσσει και αποστέλλει ιεραρχικά στην ΕΕΑΕ έκθεση για τα αίτια και τις συνθήκες της υπερέκθεσης ή του ατυχήματος και τα ληφθέντα μέτρα.
• Οργανώνει και επιβλέπει προγράμματα διασφάλισης ποιότητας στο εργαστήριο. Το πρόγραμμα διασφάλισης ποιότητας υπογράφεται από τον υπεύθυνο του εργαστηρίου και τον υπεύθυνο ακτινοπροστασίας και υποβάλλεται στην ΕΕΑΕ για έγκριση. Η ΕΕΑΕ ελέγχει την τήρηση του προγράμματος.
• Οργανώνει, επιβλέπει και εκτελεί προγράμματα ποιοτικών ελέγχων για τη σωστή και ασφαλή λειτουργία και ικανοποιητική απόδοση των συστημάτων ακτινοθεραπείας, των συστημάτων δοσιμετρίας και του βοηθητικού εξοπλισμού.
• Οργανώνει προγράμματα αντιμετώπισης ραδιολογικών ατυχημάτων και εκτάκτων αναγκών που έχουν σχέση με την ακτινοπροστασία.
• Ελέγχει, παραλαμβάνει και παραδίδει για κλινική χρήση κάθε νέο σύστημα ακτινοθεραπείας και για κάθε βοηθητικό σύστημα μετά από επισκευές, συντήρηση ή τροποποιήσεις σε αυτό.
• Έχει την ευθύνη για την ορθότητα και την ακρίβεια της δοσιμετρίας του ασθενούς, του υπολογισμού του χρόνου ακτινοβόλησης, της κατανομής της δόσης στον ασθενή και του σχεδιασμού των πλάνων θεραπείας κατά την εφαρμογή κάθε ακτινοθεραπευτικού σχήματος που έχει αποφασίσει ο ακτινοθεραπευτής.
• Έχει την ευθύνη για τη μελέτη, τη σχεδίαση, την επίβλεψη της κατασκευής και την εφαρμογή κατά τη θεραπεία των βοηθητικών εξαρτημάτων ακτινοθεραπείας (blocks, φίλτρα, εξαρτήματα ακινητοποίησης ασθενούς κλπ)
• Συντάσσει τις μελέτες ακτινοπροστασίας και τις εκθέσεις ασφαλούς λειτουργίας και ακτινοπροστασίας όπως απαιτούνται στο Μέρος 2 του παρόντος Κανονισμού για την έκδοση και ανανέωση της άδειας λειτουργίας των εργαστηρίων. Επίσης, υποβάλλει, στο εργαστήριο Ακτινοθεραπείας με ταυτόχρονη κοινοποίηση στην ΕΕΑΕ, υποχρεωτικά κάθε έτος αναφορά περί της κατάστασης του ακτινοθεραπευτικού εξοπλισμού προσαρτώντας φύλλο παρατηρήσεων.
• Είναι υπεύθυνος για την τήρηση ημερολογίων λειτουργίας (Log book) για κάθε σύστημα ακτινοθεραπείας, για τα συστήματα δοσιμετρίας καθώς για το βοηθητικό εξοπλισμό. Το ημερολόγιο αυτό ενημερώνεται για κάθε έλεγχο, επισκευή ή επέμβαση στο σύστημα.
• Φροντίζει για την τήρηση και ενημέρωση βιβλίου βλαβών για κάθε σύστημα ακτινοθεραπείας.
• Τηρεί αρχείο δοσιμέτρησης των εργαζομένων.
• Οργανώνει προγράμματα επιμόρφωσης και εκπαίδευσης του προσωπικού του εργαστηρίου για θέματα φυσικής της ακτινοθεραπείας και ακτινοπροστασίας.
• Τηρεί το αρχείο ατυχημάτων και συμβάντων του εργαστηρίου.

Πηγή

Read More

Η επέμβαση διατήρησης μαστού για μη διηθητικό πορογενές καρκίνωμα συνοδεύεται από περισσότερες εξετάσεις και επεμβατικές διαγνωστικές διερευνήσεις στο μέλλον

Είναι ένα ερώτημα το οποίο παρόλο που έχει λάβει την απάντηση του εδώ και πολλά χρόνια, εξακολουθεί να επανεμφανίζεται και να απασχολεί γιατρούς και ασθενείς. Από πολλά χρόνια έχει καθιερωθεί  στις περισσότερες περιπτώσεις που θα διαγνωστεί ένα μη διηθητικό ( in situ) πορογενές καρκίνωμα στο στήθος ( γνωστό και με το ξενικό ακρωνύμιο DCIS) η επέμβαση που επιλέγεται είναι η αφαίρεση του μαζί με ένα τμήμα υγιούς ιστού γύρω απ’ αυτό ( ευρεία εκτομή) και στη συνέχεια, στην μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών, ακολουθεί η ακτινοθεραπεία. Αυτή η χειρουργική πρακτική ονομάζεται «επέμβαση διατήρησης μαστού», για να αντιδιασταλεί προς την παλαιότερα πολύ πιο συνηθισμένη επιλογή γι’ αυτές τις περιπτώσεις, που ήταν η μαστεκτομή. Ο συνδυασμός επέμβασης διατήρησης μαστού και ακτινοθεραπείας συχνά προσδιορίζεται ως «συντηρητική χειρουργική θεραπεία» ή ως « θεραπεία διατήρησης μαστού».
Είναι, όμως, αυτή η ευεργετική για την εμφάνιση της γυναίκας πρακτική το ίδιο ασφαλής με την μαστεκτομή; Γιατί είναι λογικό πως καμία γυναίκα δεν πρόκειται να επιλέξει να αφαιρεθεί το στήθος της, όταν με μια μικρότερης έκτασης επέμβασης θα έχει το ίδιο καλό αποτέλεσμα για την υγεία της. Πολλές, μεγάλες και καλά σχεδιασμένες και υλοποιημένες μελέτες έδειξαν ότι πράγματι η συντηρητική χειρουργική θεραπεία είναι ασφαλής.
Όμως, και σε αυτή την περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες, οι θεραπευτικές επιλογές δεν είναι τόσο ευδιάκριτες, δεν είναι επιλογές του τύπου «μαύρο – άσπρο». Υπάρχουν προβληματισμοί και ιδιαιτερότητες που καθιστούν τη λήψη της σωστής απόφασης δυσκολότερη. Ένα τέτοιο θέμα στην περίπτωση μας ( για τη συντηρητική χειρουργική του DCIS) είναι η διαπίστωση ότι η υποτροπή της νόσου στον ίδιο μαστό, φαίνεται να είναι συχνότερη στις γυναίκες με αυτή τη θεραπεία, χωρίς, όμως από την άλλη, αυτό να συνεπάγεται και χειρότερη πρόγνωση ( ή επιβίωση) για τις ασθενείς.
Μια νέα μελέτη έρχεται να προσφέρει μία νέα διάσταση στα αποτελέσματα της επέμβασης διατήρησης του μαστού σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν έχει να κάνει με την επιβίωση ή με τα ποσοστά υποτροπής, αλλά με την πρόσθετη ταλαιπωρία που φαίνεται να υφίστανται οι γυναίκες που θα επιλέξουν αυτή την συντηρητική χειρουργική εξαιτίας του γεγονότος ότι υποβάλλονται συχνότερα σε περισσότερες εξετάσεις και βιοψίες από τον φόβο μήπως κάποιο εύρημα ( στην κλινική εξέταση ή την μαστογραφία) κατά την παρακολούθηση τους είναι υποτροπή της νόσου. Η μελέτη δείχνει πως οι γυναίκες που θα επιλέξουν θεραπεία διατήρησης μαστού θα πρέπει να γνωρίζουν ( να είναι ενήμερες) πως θα χρειαστεί συχνότερα να υποστούν πρόσθετες εξετάσεις για να αποκλειστεί μία υποτροπή. Και αυτό γιατί οι γιατροί τους είναι υπερευαίσθητοι μήπως τους ξεφύγει κάποια υποτροπή και συχνά διάφορα ευρήματα στην κλινική εξέταση και στις απεικονιστικές μεθόδους είναι αμφίβολα, δεν μπορούν δηλ. να ερμηνευτούν αν είναι «αθωα» ή «ύποπτα».
Αναδημοσιεύουμε, σε σχετικά ελεύθερη μετάφραση, μία παρουσίαση της με εκλαϊκευμένη συντομευμένη μορφή που έγινε από τον Robert Preidt και δημοσιεύθηκε στο HealthDay News στην ιστοσελίδα του MedlinePLUS την Πέμπτη 5 Απριλίου 2012 :

Οι διαγνωστικές εξετάσεις και επεμβάσεις είναι συχνότερες μετά χειρουργική θεραπεία διατήρησης μαστού σε ασθενείς με μη διηθητικό πορογενές καρκίνωμα.

Αιτία μπορεί να είναι οι ανησυχίες για τυχόν υποτροπή της νόσου.

Ουλή μετά από ευρεία εκτομή όγκου στο άνω ημιμόριο του μαστού. Εικόνα μετά την αφαίρεση των ραμμάτων.

Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του μαστού οι οποίες έχουν υποστεί επέμβαση διατήρησης του μαστού  υποβάλλονται κατά την μετέπειτα  παρακολούθηση τους σε διαγνωστικές και επεμβατικές διαδικασίες , υποστηρίζει μια νέα μελέτη.
Η χειρουργική θεραπεία με επέμβαση διατήρησης του μαστού  είναι η πιο συνηθισμένη θεραπεία για τις γυναίκες με πορογενές καρκίνωμα in situ (DCIS) στο μαστό, αλλά η ποσότητα της μετέπειτα φροντίδας σε αυτή την ομάδα ασθενών που δεν ήταν γνωστή.
Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα από ασθενείς με DCIS που υποβλήθηκαν σε επέμβαση διατήρησης του μαστού  σε τρία μεγάλα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στη Μασαχουσέτη και την Καλιφόρνια και οι οποίες παρακολουθήθηκαν για χρονικό διάστημα έως μία δεκαετία.
Στο διάστημα αυτό,  το 31% των γυναικών υποβλήθηκε σε διαγνωστική μαστογραφία ( δηλ. μαστογραφία για να διελευκάνθη κάποιο κλινικό εύρημα ή σύμπτωμα) και το 62% είχε  υποβληθεί σε επεμβατικές πρακτικές για έλεγχο πιθανής υποτροπής του καρκίνου στο μαστό.
” Η θεραπεία που διατηρεί το μαστό είναι μια λογική επιλογή για τις γυναίκες με DCIS και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της σ΄ ότι αφορά τη θνησιμότητα είναι ίδια με εκείνα της μαστεκτομής, Ωστόσο, επεμβατικές πράξεις και διαγνωστικοί έλεγχοι για αξιολόγηση πιθανής υποτροπής του καρκίνου στο μαστό εκτείνονται σε μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την εκτομή DCIS και τη θεραπεία», δήλωσε ακαδημαϊκό στέλεχος από το Harvard Medical School.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα υψηλά ποσοστά διαγνωστικών απεικονίσεων και επεμβατικών πρακτικών ( για κυτταρολογική – ιστολογική εξέταση) μπορεί να οφείλονται σε ανησυχία τυχόν εμφάνισης υποτροπής της νόσου.
“Το γεγονός ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε επέμβαση διατήρησης του μαστού  είναι πιθανό να υποβληθούν στη συνέχεια σε περισσότερες διαγνωστικές επεμβατικές διαδικασίες στο μαστό  είναι σημαντικό και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στις συζητήσεις σχετικά με τις επιλογές θεραπείας», όταν πρόκειται να αντιμετωπιστεί ένα μη διηθητικό πυρογενές καρκίνωμα, σημειώνουν οι ερευνητές.
Η πλήρης μελέτη παρουσιάστηκε στο ιατρικό περιοδικό του Αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου για τον Καρκίνο.]
Πηγή 

Read More