Ο ενστικτώδης φόβος κάθε γυναίκας, που οδηγεί συχνά στην αποφυγή αυτοεξέτασης, είναι ο εντοπισμός όγκου στο στήθος, που στο μυαλό της είναι πάντα κακοήθης. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Το 80% των όγκων είναι καλοήθεις! Μάλιστα, η πιθανότητα ένας όγκος να είναι κακοήθης σε γυναίκες κάτω των 30 ετών είναι σπάνιες.
Η ψηλάφηση ενός ογκιδίου, η αλλαγή στο σχήμα του μαστού, η εμφάνιση εκκρίματος, ακόμα και ο πόνος στο μαστό πανικοβάλει. Όμως, υπάρχουν παθήσεις που προκαλούν τέτοιου είδους συμπτώματα χωρίς απαραίτητα να οφείλονται σε καρκίνο. Για την ακρίβεια ένα ογκίδιο στο μαστό μπορεί να είναι απλώς μια κύστη, ένα λίπωμα ή ένα ινοαδένωμα.
Οι κύστες είναι τοπικές συλλογές υγρού (σάκοι), μαλακές και μετακινούνται εύκολα. Είναι ορμονοεξαρτώμενες και γι’ αυτό εμφανίζονται συνήθως σε γυναίκες που η ηλικία τους είναι μεταξύ 20-50 και εξαφανίζονται μετά την εμμηνόπαυση. Μπορεί να εμφανιστούν και στους δύο μαστούς και μερικές φορές είναι επώδυνες. Σ’ αυτή την περίπτωση ο γιατρός μπορεί να προχωρήσει σε παρακέντηση του υγρού, μια ανώδυνη διαδικασία, και το δείγμα να σταλεί για κυτταρολογική εξέταση.
Ο πιο συχνά εμφανιζόμενος καλοήθης όγκος είναι τα ινοαδενώματα, τα οποία εμφανίζονται συνήθως σε γυναίκες η ηλικία των οποίων δεν ξεπερνά τα 30 έτη. Αποτελούνται από ινώδη και αδενικό ιστό, είναι σκληρά και μετακινούμενα. Η επιλογή αφαίρεσης εξαρτάται από εάν παραμορφώνει τον μαστό, εάν πιέζει αιμοφόρα αγγεία ή σε περίπτωση εγκυμοσύνης, κατά την διάρκεια της οποίας υπάρχει η πιθανότητα αύξησης του μεγέθους τους. Η αφαίρεσή τους είναι ανώδυνη και δεν επηρεάζει την ικανότητα θηλασμού.
Ένα μαλακό, ελαστικό, λείο και κινητό οζίδιο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το δέρμα (στον υποδόριο ιστό) μπορεί να είναι απλώς ένα λίπωμα. Η αιτία της εμφάνισής τους δεν είναι γνωστή. Είναι ακίνδυνα αλλά μπορεί να αφαιρεθούν εύκολα, με τοπική αναισθησία, εάν είναι μεγάλα και εμποδίζουν τις κινήσεις ή ακόμα και για αισθητικούς λόγους.
Οι ινοκυστικές αλλοιώσεις του μαστού εμφανίζονται συνήθως σε γυναίκες μεταξύ 40-50 ετών και μπορεί να είναι επώδυνες ή ανώδυνες. Η συχνότητα εμφάνισής τους είναι ιδιαίτερα υψηλή (40%) και είναι ορμονοεξαρτώμενες, γι αυτό και εμφανίζονται κατά την διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, οπότε μπορούν να ψηλαφιστούν. Με την παύση της εμμήνου ρύσεως τα συμπτώματα, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο και πρήξιμο, υποχωρούν. Οριστική παύση αυτών των συμπτωμάτων συμβαίνει μετά την εμμηνόπαυση.
Εκτός όμως από την ψηλάφηση ογκιδίων, πανικό μπορεί να προκαλέσει και η εκροή υγρού από την θηλή σε περιόδους εκτός εγκυμοσύνης και θηλασμού, ιδιαίτερα όταν το έκκριμα είναι αιματηρό. Όμως η αιτία είναι συνήθως καλοήθης, χωρίς να αποκλείεται και η αντίθετη περίπτωση. Οφείλεται είτε σε μικρούς πολύποδες στο εσωτερικό κάποιου γαλακτοφόρου αγωγού, είτε σε φλεγμονή.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γυναίκες παραπονούνται για πόνο στο μαστό. Ο πόνος αυτός δεν σημαίνει απαραίτητα κακοήθεια. Μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό ή σε μαστίτιδα, μια φλεγμονή του μαστού που μπορεί να συνοδεύεται από λοίμωξη. Οφείλεται στην είσοδο μικροβίων από τους γαλακτοφόρους πόρους και τα συμπτώματα είναι τοπική ερυθρότητα, αίσθηση καύσου και διόγκωση. Σε οξεία φάση τα συμπτώματα αυτά μπορεί να συνοδεύονται από πυρετό, ρίγη και κόπωση. Όμως, ο πόνος μπορεί να οφείλεται και σε παράγοντες που δεν αφορούν τον ίδιο τον μαστό αλλά αιτίες έξω από αυτόν, όπως για παράδειγμα το αυχενικό σύνδρομο.
Οι πιθανότητες λοιπόν είναι υπέρ μας… Όποιο κι αν είναι το εύρημα ή το σύμπτωμα, πρέπει να αποταθείτε στον γυναικολόγο σας, που μετά από κλινική εξέταση και εργαστηριακό έλεγχο θα σας εξασφαλίσει τη σωστή διάγνωση.
Και να θυμάστε : ο καρκίνος του μαστού όταν διαγιγνώσκεται σε αρχικά στάδια είναι πλήρως ιάσιμος!
.jpg)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου