Η αλλαγή της πυκνότητας του μαστού ως εναλλακτικός προγνωστικός δείκτης της απαντητικότητας στην ορμονοθεραπεία σε καρκίνους μαστού θετικούς στους ορμονικούς υποδοχείς

Επειδή η αντιοιστρογονική θεραπεία έχει δείξει να μειώνει την μαστογραφική πυκνότητα του μαστού, ερευνητές από τη Σεούλ διερεύνησαν το κατά πόσο αυτή η αλλαγή σε βραχυπρόθεσμο διάστημα μπορεί να αξιοποιηθεί ως δείκτης που να σχετίζεται με την απαντητικότητα της επικουρικής ορμονοθεραπείας.
Στη μελέτη τους ανέλυσαν 1.065 περιπτώσεις με  ER+ καρκίνους, που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση και έλαβαν τουλάχιστον για 2 χρόνια ορμονοθεραπεία ( συμπεριλαμβανομένων της ταμοξιφένης και αναστολέων αρωματάσης). Οι αλλαγές στην πυκνότητα εκφράστηκαν σε ποσοστιαία αναλογία με τη χρησιμοποίηση ειδικού λογισμικού και παρατηρήθηκαν εντός χρονικού διαστήματος 8-20 μηνών θεραπείας.
Το συνολικό ποσοστό υποτροπής ήταν 7,5%. Η μέση μείωση της πυκνότητας ήταν 5,9% και ήταν πιο αυξημένη σε νεότερης ηλικίας  ασθενείς, σε υψηλή προεγχειρητικά πυκνότητα και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την αρχή της θεραπείας μέχρι τη μέτρηση.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στα εξής συμπεράσματα:
1) αλλαγές στη πυκνότητα των μαστών κατά τη διάρκεια σύντομης χρήσης επικουρικής ορμονοθεραπείας ήταν ένας σημαντικός προγνωστικός παράγοντας για μακροχρόνια υποτροπή σε ασθενείς με ER+ καρκίνους. και
2) είναι ανάγκη να καταστρωθούν θεραπευτικές στρατηγικές για τις περιπτώσεις γυναικών με μικρή υποχώρηση της πυκνότητας παρά την παρέλευση ενός χρόνου ορμονοθεραπείας.
Πηγή