Σ’ αυτήν προσδιορίστηκαν η επιβίωση χωρίς τοπική υποτροπή, η ελεύθερη απομακρυσμένης μετάστασης και η συνολική επιβίωση 1.325 ασθενών με τριπλά αρνητικό καρκίνο που υπεβλήθηκαν είτε σε χειρουργική διατήρησης του μαστού, είτε σε μαστεκτομή από το 1980 έως τις ημέρες μας. Επίσης πραγματοποιήθηκε σχετική πολυπαραγοντική ανάλυση.
Αποτελέσματα: Χειρουργική διατήρησης του μαστού πραγματοποιήθηκε σε 651 ασθενείς
(49%) και η μαστεκτομή σε 674 (51%).
(49%) και η μαστεκτομή σε 674 (51%).
Η ομάδα των ασθενών με μαστεκτομή (674 ασθενείς - 51%) είχε μεγαλύτερους όγκους, υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης λεμφαγγειακής διήθησης και ένα διήθησης λεμφαδένων.
Με 62 μήνες μέση παρακολούθηση τοπική υποτροπή εμφανίστηκε σε 170 (26%) των ασθενών στην ομάδα χειρουργικής διατήρησης του μαστού και σε 203 (30%) στην ομάδα της μαστεκτομής.
Η πενταετής ελεύθερη τοπικοπεριοχικής υποτροπής επιβίωση ήταν υψηλότερη στην ομάδα της χειρουργικής διατήρησης μαστού (76% VS, 71% , P=0,032), όπως επίσης η επιβίωση ελεύθερη από απομακρυσμένες μεταστάσεις (68% VS 54%, P<0,001) και η συνολική επιβίωση (74% VS63%, P<0000,0001).
Από την πολυπαραγοντική ανάλυση προέκυψε ο κίνδυνος τοπικής υποτροπής αυξανόταν από το μέγεθος του όγκου Τ (HR 1,37, P=0,006) το υψηλό πυρηνικό grade (HR 1,92, P=0,002), την λεμφοαγγειακή διήθηση (HR 1,93 , P<0,0001), τα θετικά ή πολύ μικρά όρια εκτομής (HR 1,89 , P<0,0001) και την εφαρμογή επικουρικής θεραπείας που δεν βασιζόταν σε ανθρακυκλίνη ή ταξάνη (HR 2,01 , P<0,0001).
Προστατευτικό ρόλο φάνηκε να έχει η ηλικία μεγαλύτερη των 50 ετών ήταν προστατευτική (HR 0,73 , P=0,007).
Επομένως, οι τριπλά αρνητικοί καρκίνοι δεν μπορούν να θεωρηθούν μία αντένδειξη για διατήρηση του μαστού.
Lumbosacral%2BTransitional%2BVertebra%2B-%2BLumbarization%2Bof%2BS1.JPG){kind=spacer}
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου