Οξεία Σκωληκοειδίτιδα και Απεικονιστικές Μέθοδοι

Η φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης στην παιδική ηλικία, αποτελεί πολύ συχνό διαγνωστικό δίλημμα. 

Σε παιδιά μικρότερα των 12 ετών, η πιθανότητα να διαφύγει η οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι περίπου 50%, ενώ στα μικρότερα των 2 ετών, αγγίζει το 100%. Από τα παιδιά που τελικά καταλήγουν να χειρουργηθούν, ποσοστό περίπου 20-30% διαπιστώνεται ότι δεν είχαν οξεία σκωληκοειδίτιδα

Ο πυρετός, οι έμετοι, ο κοιλιακός πόνος, η κακουχία, είναι μερικά από τα συμπτώματα των παιδιών με οξείας σκωληκοειδίτιδας. Η εξέταση των λευκών αιμοσφαιρίων και η CRP, βοηθούν αλλά δεν λύνουν πάντα το πρόβλημα. 

Το υπερηχογράφημα της κοιλιάς μπορεί να μην δείξει τη σκωληκοειδή απόφυση, όταν αυτή είναι κρυμμένη πίσω από το τυφλό, ή ο εξεταστής δεν έχει την απαραίτητη πείρα. Στην έλλειψη πείρας του, πρέπει να προστεθεί και η αδυναμία σωστής χρήσης της κεφαλής του υπερηχογράφου, όταν η κοιλιά είναι διατεταμένη και επώδυνη. 

Η αξονική τομογραφία αποτελεί την εξέταση που λύνει το πρόβλημα με ευαισθησία και ειδικότητα που ξεπερνούν το 95%. Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι μπορεί να εφαρμόζεται σε κάθε ύποπτη περίπτωση οξείας σκωληκοειδίτιδας, καθώς θα πρέπει να λαμβάνεται υπ΄όψιν η ακτινοβολία που εκπέμπει όπως και το κόστος της εξέτασης. 

Η αξονική τομογραφία λοιπόν, αποτελεί το τελευταίο "όπλο" όταν η κοιλιά του παιδιού είναι ύποπτη για οξεία σκωληκοειδίτιδα, με προσοχή όμως να μην γίνονται υπερβολές.

Πηγή