Η Ακτινοθεραπεία στην αντιμετώπιση του Παιδιατρικού καρκίνου

Ο καρκίνος στα παιδιά αποτελεί το 10% στις αιτίες θανάτου αυτής της ηλικίας. Συχνότερη παιδιατρική νεοπλασία αποτελεί η ευρύτερη ομάδα της λευχαιμίας, ακολουθουν οι όγκοι εγκεφάλου, τα λεμφώματα, τα νευροβλαστώματα, οι όγκοι wilms και τα ραβδομυοσαρκώματα. Συνήθως η αντιμετώπιση των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο, γίνεται βάση διεθνών πρωτοκόλλων. Η ακτινοθεραπεία αποτελεί μέρος της θεραπείας των παιδιατρικών όγκων.

Στους όγκους wilms εφαρμόζεται  επικουρική τοπική ακτινοθεραπεία κατόπιν νεφρεκτομής ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Επίσης στο νευροβλάστωμα ο ασθενής υποβάλλεται σε
επικουρική ακτινοθεραπεία στην κοίτη του όγκου σε συνέχεια της χειρουργικής εξαίρεσης και της χημειοθεραπείας. Στα ραβδομυοσαρκώματα, η ακτινοθεραπεία εντάσσεται στο θεραπευτικό πρωτόκολλο  ανάλογα με το στάδια με την ανατομική περιοχή της νόσου.

Στα λεμφώματα χορηγείται χαμηλή δόση ακτινοβολίας στην προσβεβλημένη περιοχή, κατόπιν χημειοθεραπείας, ενώ σε ορισμένους τύπους λευχαιμίας, η ακτινοθεραπεία έχει θέση σαν προφυλακτική θεραπεία του εγκεφάλου με χαμηλή δόση ακτινοβολίας.
Στους όγκους εγκεφάλου όπως, μυελοβλάστωμα και τα διάφορα  γλοιώματα, η ακτινοθεραπεία αποτελεί τον κύριο κορμό στην θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς μαζί με την χημειοθεραπεία.

Είναι σημαντικό πάντα ο παιδίατρος ογκολόγος σε συνεργασία με τον ακτινοθεραπευτή οικολόγο να αντιμετωπίζουν τον μικρό ασθενή σαν ένα οργανισμό που πρόκειται να εξελιχτεί και να αναπτυχτεί στα επόμενα χρόνια μετά την θεραπεία. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να έχουν σαν κοινό γνώμονα την άριστη αντιμετώπιση και στον ίδιο χρόνο τον περιορισμό των απώτερων παρενεργειών που είναι και το βασικό πρόβλημα τον παιδιών που επιβιώνουν αυτής της περιπέτειας. 
Πηγή